Το θεωρώ μέγιστο φασισμό και μακρυά από τη δική μου ηθική.
Δυστυχώς, πολλοί που κατέχουν θέσεις εξουσίας, το πως είναι μεγάλη συζήτηση, καταφεύγουν σε τέτοιες μεθόδους όταν κυρίως δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα ή με τα έργα τους.
Τότε, όταν πέφτει το περίβλημα και φαίνεται η γύμνια, είναι η κρίσιμη στιγμή γι΄αυτούς, η στιγμή της αποδόμησης του σαθρού οικοδομήματος που έχουν χτίσει.
Τότε και η στιγμή της μόνης άμυνας που διαθέτουν, ειρωνεία, προσβολές, υποτιμητικά σχόλια.
Ένας από τους λόγους που πολλοί άξιοι άνθρωποι δεν ανακατεύονται με τα κοινά είναι και αυτός, "που να μπλέξω μ΄αυτούς;" Σκέφτεται.
Προσωπικά, έχω κάνει την επιλογή μου εδώ και χρόνια, για τον απλό λόγο ότι όσο αφήνεις τους ανίκανους να κυβερνούν, η ζωή σου θα γίνεται χειρότερη, η κοινωνία θα γίνεται χειρότερη.
Επομένως, μαθημένος και σε ύβρεις, και σε κατηγορίες, και σε διαπόμπευση, και σε προπηλακισμούς, και σε τραμπουκισμούς και σε απειλές και σε όλα τα καλά του μάρκετινγκ φίμωσης του επικίνδυνου αντιπάλου.
Το θέμα λοιπόν είναι τι κάνεις σε μια τέτοια πρόκληση! Την αφήνεις στην κρίση των πολλών; Αυτών που επηρεάζονται και διαβάζουν μονομερώς; Των ανόητων; Βεβαίως αυτών που αντιλαμβάνονται και σιωπούν; Ή πας στο πεδίο αντιπαράθεσης που κινδυνεύεις να πνιγείς στα σκατά;
Μη σας σοκάρουν οι λέξεις, δεν φταίνε αυτές!
"Άστο ρε Prefadore, ακούω κάποιο φίλο, αυτός εκτίθεται και δεν το καταλαβαίνει κιόλας".
Να τον αφήσω να λέει ότι θέλει και να επηρεάζει συμπολίτες σε βάρος μου, που στο κάτω κάτω δεν είμαι και πολιτικός του αντίπαλος, πόσο έντιμο είναι ο Δήμαρχος να παραποιεί αυτά που του γράφει ένας Δημότης; Πόσο δημοκρατικό είναι να τον έχει διαγράψει από φίλο στο Facebook και να τον έχει σβήσει από το mail του Δημαρχείου; Πόσο ευαίσθητο να μην απαντά στα ερωτήματα που είναι τεκμηριωμένα; Πόσο πλεγματικό να προκαλείς με όπλο μια πρόσκαιρη θέση εξουσίας! Πόσο ταπεινό να προσβάλεις κάποιον γιατί δεν σου αρέσει η κριτική του! Πόσο κουτό να μη σκέφτεσαι ότι το ίδιο μπορεί να κάνει και ο άλλος για σένα! Πόσο επιπόλαιο να πληγώνεις ανθρώπους που τον αγαπούν! Πόσο τελικά το μέγεθος της μικρότητας!
Αφελής όμως δεν είναι, πονηρός ή μάλλον "ξυπνιτζής" είναι και σκέφτηκε να πάει την κουβέντα αλλού, αφού κανένα έργο δεν γίνεται και το Λιμάνι που μας είχε πρήξει τόσα χρόνια και επηρέασε τον κόσμο προεκλογικά, πνίγηκε χωρίς σωσίβιο. Μπορεί και για άλλους λόγους.
Μόνο που το κεφάλαιο που άνοιξε, δεν μπορεί να το καλύψει μόνο με τις τρεις λέξεις που έμαθε και επαναλαμβάνει εδώ και τέσσερα χρόνια: λαϊκισμός, λάσπη, μιζέρια, α... και το λόμπι!
Χρειάζονται και άλλες...
Prefadoros
Υ.Γ. ...Και όταν έρθει η αναπόφευκτη λήθη, τα ξόρκια δεν θα πιάνουν... τα στοιχειά θα τριγυρνούν πάνω από τα κάστρα... Λιμάνι, σκουπίδια Καραθώνας, σπατάλη απευθείας αναθέσεων...
Σε ποιητικό λόγο...